Pash odpowiadał na pytania dotyczące doktora Thomasa Snake’a

Mijają dni, a ja nadal nie mam zgody na wejście z kamerą na choćby część zeznań Andrew Pash'a. Tylko dzięki poznanemu tam dziennikarzowi, wiem że odbyły się dwa przesłuchania. Drugie, w ostatni piątek 22 stycznia. Pash odpowiadał na pytania o doktora Thomasa Davida Snake’a.
Mocno mnie to zdziwiło, bo do tej pory policja próbowała raczej ustalać pobyt dokumentów i dowodów (figurki i dzienniki) i dlatego myślę, że przeciek jakoby odnaleziona figurka Banarego była prawdziwa, był spreparowany właśnie przez policję. Wszyscy pamiętamy inspektora North’a, który w 1986 roku zajmował się sprawą samobójstw w Hammersmith. Jednak teraz sprawy wyglądają gorzej. Nadal nie wiadomo, gdzie jest ciało Romka the Rock, zwanego w Mieście, Romkiem Skałą. Większość dzieci została przewieziona poza Londyn. Cała sprawa okryta jest zmową milczenia. Domyślam się, że rodzice wybudzanych dzieci nie chcą komunikować się z prasą. Może właśnie dlatego policji nie interesuje już wątek Banarego, ale konkrety po które sięgnął doktor Snake.

List Cornela Cummings'a

Pracując nad materiałem do drugiego tomu, dokopałem się do fragmentu listu, jaki Cummings otrzymał od Woodward’a tuż przed zniknięciem. Max opisuje tam jeden ze swoich snów, a tak naprawdę marę, która go nawiedza od jakiegoś czasu. Opisuje coś, co nazywa „udawaniem snu”. Dokładnie chodzi o odczucie, jakoby organizm oszukiwał go śpiąc. Tworzy sam pewnego rodzaju ułudę. Umysł pozwala Maxowi zasnąć, po czym wprowadza go w stan aktywnego, interakcyjnego obcowania z postaciami, które Max spotkał w swym życiu.
W liście o którym piszę, chodzi jednak o coś więcej, gdyż postać zwana Mamutem nakazuje Maxowi udać się do doktora, by zrobić biopsję duszy… czyli pobrać wycinek tchnienia…

I jeśli to możliwe… Pierwszy dowód potwierdzający życie Maxa Woodward’a

Nie wiem tak naprawdę co powiedzieć i co napisać. To już wystaje daleko poza ramy FB, na którym tylko pisze się o nartach, drinkach i pijanych fotkach, gdzie każdy czyta tylko swoje wpisy… a inni informują wszem, że idą właśnie na siłownię!
A jeśli to zdjęcie potwierdza, że Max Woodward tak właśnie wyglądał? Jeśli tę gipsową postać wykonano po jego przeniesieniu?

Figurka z Hamburga nie jest oryginalna.

Robert Mierzejewski zwrócił wczoraj uwagę na Forum, że figurka znaleziona w Hamburgu nie jest oryginalna i musiała zostać podrobiona niedawno. Faktycznie, jak się dobrze przyjrzymy, to podstawa figurki z Hamburga jest duża, gruba i solidnie wyglądająca. Natomiast postać ze zdjęcia (zatrzymanie Pash’a) jest inna, mniejsza i bez podstawy.

Jednak na zdjęciu, na którym inspektor North trzyma figurkę oraz szkic widać wyraźnie, że ona nie jest taka duża. Kto mógł ja podrobić? Tu wyraźnie widać, że to jest kamień, a pierwotna figurka robiona przez Banarego była wykona z drewna.
Czy mam do czynienia z jakąś inną procedurą?

Figurka Bobera Banarego odnaleziona w Hamburgu.

Jeśli się nie mylę, to będzie to przełom. Figurka Banary’ego została zlokalizowana przez niemiecką policję w Hamburgu. Jeśli potwierdzi się jej oryginalność, to jest to postać, której Banary użył podczas popełniania samobójstwa.
Jeśli wierzyć zdjęciu, które mam ze Scotland Yard’u, to jest to ta sama figurka, którą Pash trzymał w rękach podczas zatrzymania (zdjęcie drugie).

W tym domu będzie ponowna rekonstrukcja wydarzeń z lipca 1986 roku

Ten budynek nadal tam stoi. Przy końcu Queen’s Caroline Street numer 51. Nie wiem dlaczego dojdzie do ponownej wizji lokalnej. Mogę się tylko domyślać, że sprawa dotyczy Andrew Pash’a. Po tylu latach sprawa wraca na wokandę? A może ciało Banarego odnaleziono, tylko policja utrzymuje to w tajemnicy? A jeśli syn Banarego wskazał miejsce przechowywania figurek?

http://www.woodward.com.pl/page4zycie.html

Ciało Bobera Banarego nadal nie odnalezione

Noworocznie nie mam dobrych wieści. Proces Andrew Pash’a nie rozpocznie się 7 stycznia. Krótko przypomnę, że od 1977 roku w północnej części Hammersmith miała miejsce plaga nieudanych samobójstw nastolatków. Na przestrzenie kilkunastu lat, w rodzinach wynajmujących willę od pewnego starca, dochodziło do tragedii. Dzieci żyły… cudem przeżywały, po czym trafiały do jednego szpitala. Wszystkie przebywały w śpiączkach. Nocami odwiedzał je ten sam starzec, czytając pisane przez siebie fragmenty pewnej księgi.
W 1986 roku sprawa ujrzała światło dzienne. Rozpoczęła się wielka afera, skutecznie wyciszana, przez nic nie mogącą zrobić policję.
Starca Bobera Banarego nie można nigdzie odnaleźć, za to jego syn Andrew Pash pojawił się z powrotem w Londynie. Zaprzecza, jakoby kiedykolwiek przetrzymywał dzieci pozostające w śpiączkach, nie pozwalając im się wybudzić. Pierwszym o tej historii opowiedział Max Woodward.
www.woodward.com.pl